Mefloquine Verhalen: Stephen

Dit verhaal werd ingezonden door Stephen Beardwood, die een hospik was bij het Canadian Airborne Regiment in Somalië. Vanwege mefloquine verloor hij een liefdesrelatie, vier kinderen, zijn lichamelijke en geestelijke gezondheid, zijn carrière en het vermogen om zichzelf te onderhouden. Dit zijn zijn eigen woorden, en de enige veranderingen die ik heb aangebracht, waren de opmaak van de tekst. Dit is zijn verhaal.

We begonnen ongeveer een maand voor vertrek met het doseren van Mefloquine. Het zou laat nov. Begin december moeten zijn. Ik kan niet zeker zijn van de datum. Ik weet wel dat we de dosis hebben ingenomen en kort daarna met ontscheping zijn gegaan. Ik herinner me dat ik niet bij mijn broers huis kon slapen waar ik met verlof bleef. Het medicijn werd aan ons uitgedeeld in het medische station in de lucht, en werd uitgedeeld in ‘Field Fashion’. Een grote container werd per afdeling afgebroken en uitgeteld en handmatig verdeeld. Op het medische postkantoor werd het verspreid via onze NCO’s en de medische officier. Er was discussie op het moment dat we allemaal rare dromen zouden hebben, die geïnterpreteerd werden als erotische natte dromen en afgedankt. Mijn symptomen waren onmiddellijk gebrek aan slaap. Ik zou de hele nacht wakker zijn en niet in staat zijn om te rusten of stil te blijven. Aanvankelijk waren we nog bezig met pre-deployment training, ik was ook alleen als een alleenstaande vader met twee kinderen. Ik had een leven ingehuurd bij Nanny die net bij ons was gaan wonen, de meeste van mijn symptomen, ik ontsloeg me als uitputting, pre-deployment kriebels en angst of mijn plannen voor mijn kinderen zouden gelden voor de inzet. Aanvankelijk droomde ik niet omdat ik niet sliep, dus verwierp ik het nachtmerriescenario dat anderen begonnen te beschrijven als niet van toepassing op mezelf. Tijdens de inzet van dergelijke symptomen, heb ik ontslagen als werkgerelateerd en op missie gebaseerd. Zelfs episoden van diarree, misselijkheid en braken, werden gezien als Shegela, of fecale bacteriën in de bodem verspreid door stofstormen. Deze werden behandeld met Cipro of andere zware antibiotica met beperkte resultaten, de meeste gevallen die door mijn eigen opgenomen werden, waren repetitief met beperkt behandelingssucces. Mijn eerste nachtmerries begonnen bij terugkeer naar Canada na het afstappen van het medicijn. Mijn lichaam zou opwarmen, ik zou doorweekt van het zweet zijn, schreeuwen en het huis wakker maken. Ik zou ervan dromen om in een put van verminkte lichaamsdelen af ​​te dalen of me uit een put met verminkte lichaamsdelen te vechten.

Dit ging door naar verschillende incidenten van flitsen of hallucinaties op tijd en plaats, waar ik een minuut in Canada was in beweging of buiten in de gemeenschap en de volgende dag liep ik op een dessertpad en dacht ik bij mezelf dat ik niet verondersteld werd om in Somalië te zijn. Of in een stad omringd door Somaliërs in een drukke markt met vuurbogen. De flitsen waren consistent met mijn ervaringen maar niet met het herbeleven van een gebeurtenis. Ze waren gewoon in de Somalische omgeving. Ik heb geuren herleefd die consistent waren met ervaringen met de behandeling van gewonden en de medische behandeling van de lokale bevolking, maar die veel intenser en viezer waren dan wat ik feitelijk heb meegemaakt. De geuren gingen vaak gepaard met gastro-intestinale problemen. Ik vermoed, maar kan niet bevestigen dat mijn gebrek aan dromen in eerste instantie ondergeschikt is aan helemaal niet slapen. In het beste geval zou ik na een paar maanden een uur tot twee uur slaap krijgen per 24 uur, ik kon tot 4 uur slaap krijgen, maar nooit opeenvolgend, altijd onderbroken en nooit meer dan 2 uur per keer. Toen ik het medicijn niet meer gebruikte, begon ik eindelijk lang genoeg te slapen om de “Meflomares” te ervaren. De dromen waren helemaal niet gerelateerd aan gebeurtenissen. Ze waren zo ver buiten de werkelijkheid of ervaring, ze waren pure gruwel.

Na flitsende ruggen had ik een loopgravenstelsel door beboste gebieden genavigeerd en mijn weg gevonden van de ene loopgraaf naar de andere, of ik kwam naar het zweet en had een enorme angstaanval. Ik zou dan mentaal uitputten door uitputting en deelnemen aan activiteiten met een hoog risico en een toestand van constante hyper-waakzaamheid handhaven. Na een mentale meltdown sprong ik bijvoorbeeld op een motor zonder licentie en reed een paar uur op 120 op noordelijke snelwegen. Daarna verliet ik de weg met 120 km / u in een greppel die nauwelijks 50 voet van de weg in de sloot insloeg. Toen de pijn na een paar minuten wegebde en ik opnieuw kon ademen, kreeg ik een razernij en ondanks een kapotte R-schouder en een verscheurde L-schouder, pakte ik de motor en gooide die een paar voeten. Tijdens deze woede, zou ik dan extreme gastro-intestinale aanvallen hebben.

Na een aantal jaren in februari tot mei 1997 werd ik behandeld door Scott Oxingham in Scott’s Clinic in Kingston Ontario, Dr Oxlade is al lang teruggekeerd naar Engeland en het is waarschijnlijk dat hij op dat moment zijn leeftijd heeft bereikt. Vreemd genoeg zag ik zijn rapport over mijn Med Doc’s niet. Hij introduceerde me bij de term mefloquine-toxiciteit en plaatste het als een diagnose. Hij plaatste me op een anti-epilepticum en binnen twee dagen waren mijn symptomen beheersbaar en onder controle. 12 jaar later reageerde ik op het anticonvulsivum (Tegretol) en moest ermee stoppen, al mijn symptomen terug. Het kostte me dan het grootste deel van het afgelopen decennium om mijn dieet en routines aan te passen om de controle te behouden en niet reactief te zijn, en mezelf een proactieve rol toe te staan in mijn leven.

Gedurende de hele inzet is alle distributie van Mefloquine uitgevoerd zoals geïnitieerd bij de eerste oplaaddosis, met de hand zonder documentatie, zonder recept, geen 2016 Med Doc ingevuld en geen apotheekbestelling ingediend voor herbevoorrading. Ik was de vertegenwoordiger van de apotheek voor het Airborne Regiment voor de inzet en er werd op geen enkel moment een boekhouding gevoerd voor dit medicijn. Over het waarom en waarom niet met betrekking tot onze acties en de acties van anderen binnen de medische inzet. Het enige antwoord is vertrouwen. Interessant genoeg was onze regimentsmedewerker ons bij terugkomst op elk medicijn geplaatst voor iedereen die een waarschuwing voor blootstelling aan Mefloquine gebruikte. Ik heb nooit (buiten de ontstemde opmerkingen aan peers) of anderen overwogen om de rang te breken. Wat betreft symptoomklachten, de enige die aan Mefloquine werd toegeschreven of toegeschreven, waren de nachtmerries, en dat werd afgedaan als een bijwerking en niet als een voorbode van een diepere ziekte.

In 1989 had ik een relatie met mijn eerste vrouw, we hadden samen een kind (een meisje) in 1988 en een ander (een jongen) in 1990. Mijn eerste huwelijk eindigde toen mijn vrouw besloot dat ze niet langer een vrouw of een vrouw wilde zijn moeder. Ze liet haar kinderen en ons huwelijk achter voor een eenling levensstijl. Ze deed dit in september 1991. Ik had geen problemen met de geestelijke gezondheid en kon op dat moment blijven dienen en inzetten op oefeningen en cursussen als alleenstaande ouder.

Ik meldde geen pre-implementatieproblemen en geen implementatieproblemen. Als ik dat had gedaan, zou ik niet zijn ingezet of naar de eenheid terugkeren. Dit zou ook van invloed zijn geweest op mijn loopbaanontwikkeling en toekomstige werkgelegenheid. Bovendien heb ik in die tijd de symptomen als werkgerelateerd afgedaan. Postimplementatie, ik probeerde mijn kinderen opnieuw aan te passen en contact te maken, ik was ook een latent op een gevechtsleiderscursus. Ik heb mijn symptomen in eerste instantie afgewezen omdat ik tijd nodig heb om me aan te passen aan een niet-gevechtsomgeving. Op een gegeven moment tijdens het onderzoek naar de Matchee-affaire, kwam een ​​groep geestesgezondheidsexperts ons evalueren. We vroegen of we “Normaal” waren en reageerden. Als je zou ervaren wat je ervaart en je normaal hebt gedragen, zouden we ons zorgen maken. We namen dat om te bedoelen dat niet reageren het probleem zou zijn. Ik reikte naar hulp na het volgen van mijn Combat Leaders-cursus. Tijdens de Cursus vond ik Mijn Eerste Hallucinatie tijdens het lopen door de loopgraven. De andere hallucinaties deden zich de komende paar maanden voor tijdens het wachten op counseling. Na de aflevering ging ik van Top Candidate naar een houdingsprobleem in het veld. Wetende dat ik alleen was met twee jonge kinderen, dwong ik me te erkennen dat ik hulp moest aanvaarden.

Dr. Oxlade’s diagnose in 1997 maakte me wakker voor het feit dat mijn symptomen niet alleen PTSS waren. Maar tot slechts een paar jaar geleden heb ik nooit veel andere ontstekingsproblemen, gastro-intestinale of balansproblemen met Mefloquine toegeschreven. Ik geloofde dat deze secundair waren aan medicijnen en / of verwondingen, maar niet aan Mefloquine. Gedurende verschillende jaren nam ik letterlijk handvol pillen voor het ontbijt, heel goed wetend dat ze bijwerkingen hebben. Het was pas in 2011 toen ik alle medicijnen uitstapte en mijn bestaan herordende zonder drugs en met voeding en evenwichtige activiteit waarvan ik begon te beseffen dat al mijn symptomen dateren uit Somalië. Met of zonder medicijnen, ervaar ik nog steeds dezelfde symptomen en geen enkele diagnose heeft ooit de vragen rond de symptomen beantwoord. In elk geval laat de diagnose meer vragen achter waarop antwoorden nodig zijn.

Ik heb mijn medicijnen een jaar geleden besteld en heb ze net gekregen. Bij het opnieuw lezen van de rapporten en antwoorden verschijnt een heel duidelijk patroon met een zeer duidelijk beginpunt. Dat startpunt is Somalië, en alle onbeantwoorde vragen van de talloze specialisten worden beantwoord als je kijkt naar de bijwerkingen van Mefloquine. Al mijn symptomen tot 1997 werden verondersteld PTSS gerelateerd te zijn, zelfs mijn darmproblemen, en spierkas / zenuw geleiding problemen volgens de specialistische rapporten (op mijn Med Docs) werden vermoed PTSS te zijn of een onbekend infectieziekteproces.

Mijn Mefloquine Symptomen

Vet – wat anderen hebben gezien

Onderstrepen – Wat ik NIET heb meegemaakt

Cursief – Wat ik ervaar met een andere frequentie of anderen heb ik niet waargenomen

• Pijnlijke gewrichten en spieren

• angst

• blaarvorming, loslating, peeling of roodheid van de huid

• pijn op de borst of ongemak

• rillingen

• verwarring

• convulsies (toevallen)

• hoest of heesheid

• duizeligheid

• flauwvallen

• koorts

• hallucinaties (dingen zien, horen of voelen die er niet zijn)

• onregelmatige, bonzende, langzame of snelle hartslag of hartslag

• prikkelbaarheid

• duizeligheid

• pijn in de onderrug of aan de zijkant

• mentale depressie

• pijnlijk of moeilijk plassen

• wees op rode vlekken op de huid

• rood of geïrriteerd oog

• rusteloosheid

• keelpijn

• zweren, zweren of witte vlekken in de mond of op de lippen

• stijve nek

• zwelling van de enkels, voeten of onderbenen

• ongewone bloeding of blauwe plekken

• ongewone vermoeidheid of zwakte

• braken

• Wazig of verlies van gezichtsvermogen

• continu rinkelen of zoemen of ander onverklaarbaar geluid in de oren

• verstoorde kleurenperceptie

• dubbel zicht

• een gevoel van constante beweging van het zelf of de omgeving

• halo’s rond lichten

• gehoorverlies

• gehoorproblemen

• verlies van balans

• verlies van blaascontrole

• spierspasmen of schokken van alle ledematen

• nachtblindheid

• Overleven van licht

• gevoel van spinnen

• ernstige of aanhoudende hoofdpijn

• plotseling verlies van bewustzijn

• Moeite met slapen

• onrustige ademhaling

• tunnelvisie

• Diarree

• emotionele problemen

• misselijkheid

• buikpijn

• Abnormale dromen

• verlies van eetlust

• huiduitslag

• Haarverlies

• Zure of zure maag

• boeren

• blozen of roodheid van de huid

• maagzuur

• indigestie

• huiduitslag met een algemene ziekte

• maagklachten, overstuur of pijn

• zwelling

• ongewoon warme huid